ÇARE NE AB’DE, NE DE ABD’DE, ÇARE KENDİNDE! - Fahrettin ALİŞAR

ÇARE NE AB’DE, NE DE ABD’DE, ÇARE KENDİNDE! - Fahrettin ALİŞAR
falisar@mynet.com
Mazisinde “cihan devleti” kurmuş bir milletin evlâtlarıyız. Tarihimiz mucizelerle dolu. Dünyada bizim tarihimiz kadar; kahramanı, destanı olan bir millet asla yoktur.
Ne değişti de bu hallere düştük?
Bunun cevabı elbette ki ciltler dolusu kitaplara sığabilir. Ama özeti, çareyi kendimizde aramadık.
Çok uzaklara gitmeyelim! Sadece Cumhuriyet tarihimize bir göz atalım.
Emperyalist güçlere karşı, yoksulluk içinde verdiğimiz Millî Mücadelenin hemen ardından, İzmir’de 17 Şubat 1923’te “Türkiye İktisat Kongresi”ni toplayan Mustafa Kemal Atatürk’ün en önemli parolası “ekonomi” oldu. Dedi ki:
“-Yeni Türkiye Devleti, temellerini süngü ile değil, süngünün de dayandığı, ekonomi ile kuracaktır.”
Ardından ekledi:
“-Ekonomik kalkınma; Türkiye’nin hür, bağımsız, daima daha kuvvetli, daima daha refahlı idealinin bel kemiğidir.”
Bu parola ile yola çıkan Yeni Türkiye Cumhuriyeti, o dönemde yüzde 17’lik kalkınma mucizesini gerçekleştirdi.
1927 yılında çıkarılan “Teşvik-i Sanayi Kanunu” ve 1929’da çıkarılan “Gümrük Kanunu” özel sektörün önünü açtı.
Kamuda sanayimizin gelişme temelleri, 1931’de atıldı.
Tarımsal hâsılamızın 1923-1929 arası yıllık büyüme hız ortalaması yüzde 17, sanayide ise yüzde 19 olarak gerçekleşti.
1938’e kadar milli hâsıladaki artış oranımız, son yedi yılda, 9,8 den, 19,5 e varan oranlarda artarak, 1150,5 milyona kadar ulaşmayı başardı.
1925-1933 yılları arasında “şeker fabrikaları”mız ardı ardına kuruldu. Turhal ve Eskişehir de kurulan şeker fabrikaları bu alanda çığır açtı.
Savunma sanayi alanında, “İmalat-ı Harbiye”den “Makine-Kimya” endüstrisine geçildi.
1933’te Sümerbank, 1936’da Ereğli Kömür İşletmeleri, 1938’de Divriği Demir Ocakları ve Ergani Bakır İşletmesi ile Karabük Demir-Çelik Fabrikası hayata geçti.
Cihan Devleti Osmanlı’dan devraldığımız 4.130 km Demiryolu ağımızı 7.630 km. ye çıkarmayı başarabildik.
1926’da açılan Kayseri Uçak Fabrikasını ve devamında 4 tane daha hava ulaşımını geliştiren kurumlar kuruldu.
Ziraat Bankası’ndan sonra, 1925-1930 arası 4 banka daha kurmayı başardık.
Darülfünun’un İstanbul Üniversitesi’ne dönüşmesinin hemen ardından; Ankara Üniversitesi, İstanbul Teknik Üniversitesi ve diğer üniversiteler ardı ardına geldi.
Bütün bunları sadece ve sadece kendi millî kaynaklarımız ile gerçekleştirdik.
1938’lerden sonra (çok kısa süreli bazı dönemler hariç), siyasal ve ekonomik proje üretemeyen, yabancıların projelerinin arkasına gizlenerek halkı oyalayan yöneticilerimizin varlığı ile yerimizde saydık. Her şeyi AB projelerinde, ABD müttefikinde arayarak yıllarımızı tükettik.
Hâlâ AB ve ABD projelerinin ardında oyalanıp duruyoruz.
Gücün kendimizde olduğunun, çareyi kendimizde aramanın farkına varamadığımız için, iki ileri-bir geri yerimizde sayıp duruyoruz.
Yüksek başarının enerjisi içimizdeyken; dışardan medet beklemek, ne aşağılık bir duygu!