HASBİHAL - Fahrettin ALİŞAR

HASBİHAL
Fahrettin ALİŞAR


Maziyi düşünmek, Yesevi Ocaklarından yetişmiş derviş-gazilerin bölük bölük Anadolu’ya yayılışlarını gözümüzde canlandırmak! Saygılı, huzurlu, güvenli, kararlı, kanaatkar ve Yaradan’a teslim olmuş insanların fevç fevç “uç”lara akışını düşünmek! Anadolu ortalarında kök salan çınarın hayat damarlarına verilen “su” olmak!

Bütün bunları düşünürken, ülkemizdeki gerçeklerle yüzleşmek! Batının her türlü moda rüzgarıyla derhal yön değiştiren, ayıplarını, manasızlıklarını, kötülüklerini büyük bir aşağılık duygusu içinde hemen kabullenip benimseyen; tembel, kabiliyetsiz, para düşkünü, taklitçi, her türlü ananenin düşmanı, gürültücü, kendi kendiyle kavgalı, dedikodu ve gıybet hastası bir güruh görüntüsü içinde yaşanan bir ülkeye dönüşmek!

Uğradığımız bozgunlar; bize kaybettiğimiz realite duygusunu verecek midir? İyimserlik güzeldir ama; kötüyü inkar etmemek ve gerçeğe gözlerimizi kapamamak şartıyla! Çünkü “kötüyü” inkar etmek, onunla mücadele etmeyi önler. Daima “iyilik rehaveti” içinde bulunmak, gayreti tüketir. Aksine hayatı açık ve net olarak görmek, insanları harekete geçirir. İnsanlar ancak yere düştüklerini fark ederlerse, ayağa kalkma cehdini gösterirler. Bu itibarla daima iyimser olmakla birlikte, önce kendimizden başlayarak; inananların birbiriyle ve düzenle olan ilişkilerindeki hata ve eksiklikleri açıkça tenkit ve tahlil etmekten çekinmemeliyiz.

İnsandaki ruhi şahsiyetin olgunlaştırdığı fedakarlık duygusu zayıfladığı zaman, içtimai şahsiyetin beslediği mevki ve makam hırsı, derhal pusudan çıkar ve insanı esareti altına alır. Onu kah küçük hesapların peşinden koşturarak, kah hak ve hakikatleri çiğneyerek kendisine saadet sarayları inşa etmeye çalışan fahiş kazançların çılgını haline koyar. Kah büyük kalabalıklar arasında azamet ve alkışlarla geçmenin sevdalısı olarak siyaset ihtirası peşinde yürütür. İnsanı, insan olmaktan çıkarmaya kabiliyetli hırslar hayata hakim olurlar. Kalabalıkların toplandığı yerlerde alkışlanarak daha da azdırılan işte bu hırslardır.

Büyük işler başarmış bir Milletin mensubu olmanın heyecanı ile şuna veya buna benzemenin değil, kendi kendine benzemenin ve kendi kendini aşmanın şuuruna sahip olmalıyız.

Başarı, hareketsizlikte ve kolaycılıkta değil; Hakka dayalı kuvvete, hedefleri belli ve sürekli çalışmada, kendini inançları içinde eritecek yüksek bir mücadele azminde saklıdır.

Dava; boş gurur ve hırsların tatmini için yapılan bir koşturmaca değil, içtimai, iktisadi, siyasi ve beşeri hayatımızı, Hak’ka uydurma davası olmalıdır. Her türlü gündelik endişelerden uzaklarda, çalışan sanki hayatımızın maverasında hazırlıklarını yapan bir hareket ordusunun fikir fedaileri ancak bu davayı başarabilirler.

Yesevilerin, Yunusların, Mevlanaların yaptığı gibi; küçük iman ocaklarından, çıralar tutuşturulup, Anadolu’da yeniden beyinler ve gönüller canlandırılmalıdır.

Bizi Malazgirt’te galip getiren yüksek seciye ve ruh üstünlüğü, Anadolu’daki bin yıllık tarihimizde yaşamaya devam etti. Bu ruh; Sakarya kıyılarında milletimize direnç verdi ve adı “Kuvay-ı Milliye” oldu. Bu ruh, her türlü olumsuzluğa rağmen; Milletimizi özüne ve inançlarına yabancı bir avuç seçkin karşısında, 86 yıl boyunca dipdiri ayakta tuttu.

Bu ruhu yeniçağa taşımak ve bu ruhun küllenen alevini tutuşturmak için saf tutun! Gelecek, bu ruhu yaşayan ve yaşatanların olacaktır.