MİLLİ VE DİNİ DEĞERLERİMİZ Fahrettin ALİŞAR

MİLLİ VE DİNİ DEĞERLERİMİZ

Fahrettin ALİŞAR

Millet homojen fertlerden oluşur. Milleti ayakta tutan kültürüdür. Bir insan için kalp ne ise, bir Millet için de kültür odur. Milleti ayakta tutan kültürdür.

Bir milletin varlığı, mili ve dini değerlerine bağlıdır. Milli ve dini değerlerin yıpranıp, devre dışı kaldığı yerde, millet dağılır ve yerini birbirine düşman insan toplulukları alır. Milli ve dini değerler, bir insanın kalbini besleyen damarlar gibidir. Bu damarlar tıkanırsa, insan hayatını kaybeder.
Bizim çocukluğumuzda, köylerde ve ağıllarda taş evler yaygındı. Ev yapmak isteyenler, demir levyeler veya ağaçtan kaldıraçlar yardımıyla, birbirine kilitli taşları yerinden sökmeye çalışırlardı. Burada çalışan büyükler şöyle derdi: “Hele taşı yerinden bir kımıldatalım, gerisi kolay!” Bir milletin milli ve dini değerleri bir defa yerinden kımıldamaya görsün, devamı gelir.
Bizim dini ve milli değerlerimiz ilk sarsıntısını 1839 Tanzimat Fermanı ile yaşadı. Bu sarsıntı kedisini öncelikle milli yapımızda hissettirdi. Tanzimat’ın hemen ardından hızlı bir taklit ve yabancılaşma furyası başladı. Avrupalı gibi giyinmek, Avrupalı gibi eğlenmek, Avrupalı gibi yiyip içmek! Bu hastalığın başını da aydınlar çekti.

Bu konuda en güzel tespiti Cemil MERİÇ yapmıştır:
“-Tanzimat sonrası Türk aydınına en çok yakışan sıfat: Müstağrib. Edebiyatımız bir gölge-edebiyat, düşüncemiz bir gölge-düşünce. Üç edebi nevi itibarda: Taklit, intihal, tercüme.”
Tanzimat’la dini değerlerimizin aldığı yara çok derin oldu. Yaranın bütün vücudu sarması biraz uzun sürdü, lakin sonuçta hastalık bugün artık tedaviye cevap vermez duruma geldi.

Dini değerler bir ruhtur, bir anlayıştır. Ruhu öldürürsek, geriye bir iskelet kalır. İskelete ruh vermek çok zordur.
Bugün aile yapımıza bir bakalım! Dede bir odada namaz kılarken, aile fertleri salonda Aşk-ı Memnu dizisi izliyor. Namazdan sonra muhtemelen o da katılacak aile fertleri arasına!

Tanzimat’la başladığımız milli ve dini değerlerdeki sarsıntı, gizli ya da aşikâr artarak devam etti. Bugün içinden çıkılmaz noktalara ulaştı.
Esas üzülmesi gerekilen şey, toplumun hiçbir şey olmamış gibi halinden memnun görünmesidir. Hatta ve hatta aynı yolda yürümeye can atıyor olmasıdır. Bu ülkemizin geleceği için büyük bir felakettir.